Łódź Fabryczna

Rozpoczęto odliczanie – i już zakończono.  Liczono dni do rozpoczęcia robót, które miały flagowy dworzec Łodzi przenieść do podziemia. Przy okazji Łódź zyskałaby by pierwszą linię metra – pod powierzchnią miał się skryć również przystanek Niciarniana (Już same nazwy stacji stanowią historyczny kapitał miasta).

Istniejący od 1865 roku dworzec kolejowy w centrum drugiej polskiej metropolii miał ponoć stać się nowoczesnym podziemnym – 16 metrów pod spodem – komunikacyjnym cudem. Na wierzchu powstanie nowe centrum, pociągi zjadą pod ziemię i polecą z oszałamiającą – niestety tylko nas, bo w Europie jest to już od wielu lat norma – prędkością do Kalisza, Wrocławia i Poznania. 

Fabryczny jest dworcem historycznym i ważnym dla kultury. Stąd niegdyś odjeżdżały o 15.10 filmowe pospieszne – nie do Yumy co prawda, tylko do Warszawy, wypełnione aktorami wracającymi ze zdjęć na spektale („Jurand ze Spychowa papierosy chowa” – śpiewał o nich Jacek Kleyff). Tu właśnie rozgrywał się „Przypadek”  - Bogusław Linda zdążał, albo nie zdążał, na pociąg do Warszawy w kultowym filmie Krzysztofa Kieślowskiego. To ważyło na jego losach.

Łódź już wcześniej straciła dwa dworce – najpierw wyburzono Kaliski – żywy plener do historycznych filmów (Na szczęście zdążył go wykorzystać Andrzej Wajda w „Ziemi Obiecanej”), który użyczył też swej nazwy neoawangardowej grupie artystycznej lat 80. - Po której z kolei pozostał tylko pub przy Piotrkowskiej.

Potem wyeliminowano z ruchu pasażerskiego Chojny. Decyzja o zepchnięciu Fabrycznego do podziemia była  w tej sytuacji  śmiała i kontrowersyjna. Zlikwidowanie ostatniej łódzkiej wizytówki miało być zrekompensowane nowatorskim, przyciągającym uwagę i zjednującym uznanie, rozwiązaniem komunikacyjnym.

Dużo łatwiej - zamiast przenosić Fabryczny pod ziemię – będzie wysadzić go w powietrze.

A pociągi zakończą swój bieg na prowincjonalnym – z ducha, położenia i wyglądu – Widzewie.